Wielokrotnie zadajemy sobie pytanie „Czy jesteśmy szczęśliwe?” Jednak rzadko nasze odpowiedzi bywają twierdzące. Niejednokrotnie całe życie myślimy o tym, że na nasze poczucie szczęścia wpłynie nasz wygląd, status materialny, osiągnięcia, czy też figura. Dążymy do osiągnięcia szczęścia bez względu na cenę i czas jaki poświęcamy, aby do niego dojść.

Jako młode kobiety dorastamy w przekonaniu, że jeśli będziemy jakieś (bliżej nieokreślone) to będziemy szczęśliwe. Tak nas wychowano. Niejednokrotnie słyszałyśmy: bądź grzeczna, nie wychylaj się, „Po co mam Cię chwalić, ważniejsze, żeby inni Cię chwalili”. I wzrastałyśmy w przekonaniu, że nasza wartość zależy od ilości pochwał płynących od innych osób. Im bardziej nas chwalono, tym paradoksalnie czułyśmy się bardziej nieszczęśliwe. Wzrastając w takim przekonaniu, zapomniałyśmy, że poczucie własnej wartości zaczyna się tam, gdzie zaczyna się miłość do samej siebie.

Duża część społeczeństwa dorastała w czasach, w których nie dbało się zarówno o rozwój intelektualny jak i duchowy. Nikt nie pytał się o nasze predyspozycje, talenty, wartości. Nie trafiałyśmy do doradców rozwoju osobistego, mentorów, coachów czy stylistów. Zapomniałyśmy o tym, że kiedy odkryjemy „Zwykłość życia, to zwykłe życie stanie się absolutnie niezwykłe” jak mawia Jacek Walkiewicz.

Jednak, aby pójść dalej musimy pamiętać jeszcze o kilku rzeczach, jakimi są: wybaczenie wszystkiego co nosimy w naszym „życiowym plecaku”, który z dnia na dzień ciąży nam coraz bardziej. Aby pójść dalej musimy docenić, przede wszystkim, siebie za to jakie wspaniałe jesteśmy oraz odpowiedzieć sobie na pytanie: ile jesteśmy w stanie dać ludziom znajdującym się wokół nas. Aby pójść dalej musimy także docenić innych i dostrzec, że nie każdy jest zły i negatywnie do nas nastawiony. Aby pójść dalej docenić świat, który nas otacza, jego piękno i doskonałość.

Uczymy się w szkole historii, geografii, matematyki, fizyki, ale nie uczymy się życia. Jesteśmy w stanie wybaczyć sobie po wielu latach, że nie pamiętamy, co jest stolicą Jemenu, albo lista uczniów w byłej klasie. Jednak karcimy się za to, że nie potrafimy budować relacji, rozmawiać z dzieckiem, przeżyć rozstanie oraz wybaczać, kochać, czy zaufać.

Niewielu ludzi zauważa, że poczucie własnej wartości ściśle związane jest z uczuciem, którym darzymy siebie. Wszystko zaczyna się od wiary w siebie i naszego postrzegania świata.

Nie zdajemy sobie sprawy, że usłyszymy tylko to, co jesteśmy gotowe usłyszeć. Doświadczmy tylko tego, na co jesteśmy wystarczająco otwarte. A zobaczymy tylko to, co chcemy zobaczyć.

Pamiętaj! Wszystko się zmienia, gdy Ty siebie zmieniasz.

Ralph Waldo Emersson powiedział „Jedyną osobą, którą jest Ci przeznaczone się stać, jest ta, którą zdecydujesz się BYĆ?”

Więc zadaj sobie pytanie: Czy lubię siebie? Nie możemy ciągle ratować świata. Czasem trzeba poprzestać na uratowaniu siebie.

Więc uświadom sobie, że jesteś na tym świecie po coś. Przez cały czas szukaj drogi do siebie, mając świadomość, że ta zawsze jest najdłuższa i najtrudniejsza do przejścia. Ale warto.

Nie pozwólmy, aby kolejny rok minął tak, że nie zauważymy, kiedy z zimy zrobiło się lato, a my nawet nie widziałyśmy jak zielenieją drzewa i rozkwitają kwiaty, jak świat staje się piękny, a przyroda budzi się do życia.

Stwórzmy w swojej głowie plan na zrobienie czegoś inaczej- na odwrót, na opak. Dajmy sobie czas na poszukanie siebie w sobie. Zacznijmy wykorzystywać to, co już mamy, zauważmy nasz piękno, a na pewno będziemy zaskoczone, jak wiele mamy w sobie. Zawsze wierzę, że rzeczy i ludzie których spotykamy, nie pojawiają się w naszym życiu przez przypadek. Są dla nas lekcjami, z których mamy czegoś się nauczyć. Wystarczy tylko to dostrzec. A więc traktuj błędy i porażki jak lekcje, wyciągaj wnioski i buduj swoją wewnętrzną moc.

Spraw, aby twoje dni były godne skatalogowania. Żyj pełnią życia. Bądź szczęśliwa.

Nie zastanawiaj się nad tym, kiedy jest właściwy moment na siebie, realizację swoich pasji, marzenia, życie.  Zrób to Teraz. Pij kawę w ogrodzie, czytaj książkę, która leży od dawna w szufladzie i czeka na właściwy moment. On nie nadejdzie, bo zawsze będzie coś ważniejszego.

Zacznij się zastanawiać, co mogę zrobić ze swoim życiem, żeby każdy dzień przeżyć tak, jakby był moim ostatnim. Bo nie ważne ile dni w naszym życiu. Ważne ile życia w naszych dniach. A jak powiedział Walt Disney „Jeśli możesz o czymś marzyć to możesz to mieć”.

Zadaj sobie pytania: Co lubię? Co jest moją mocną stroną? Jakie są moje wartości?

Dokąd zmierzam? Po co tu jestem? Jakie mam talenty? Jak jest moja lista marzeń, nie tylko tych na starość.

Uświadom sobie, jaką wartościową kobietą jesteś. Następnie odpowiedz na pytanie: czy chcesz za rok być w tym samym miejscu co dziś.

Droga do poznania siebie jest kręta i wyboista. Jednak tylko Ty masz moc sprawić, aby być lepszą wersją siebie- z wczoraj. Przestań czekać na pochwały. Zacznij praktykować wdzięczność. Dziękuj za  kolejny dzień, za to kim jesteś, za ludzi, którzy Cię otaczają, za wiedzę, którą zdobyłaś. Wsłuchaj się w głos swojego serca i podszepty intuicji, a wtedy zobaczysz, że chociaż nie wydarzy się żadna rewolucja, to Twoje życie diametralnie się zmieni. Poprawią się Twoje relacje z bliskimi. Będziecie bardziej dostrzegali siebie i swoje potrzeby.

Zacznij zgłębiać wiedzę o rozwoju osobistym, ustal kierunek, w jakim chcesz podążać. Zadbaj o swój wizerunek. Stwórz siebie na nowo. Wiele z nas bagatelizuje to, jak wygląda, nie zdając sobie sprawy, jak wygląd zewnętrzny wpływa na to jak się czujemy i jak odbierają nas inni. Nie zdajemy sobie sprawy, jak dużo mówimy o sobie nie wypowiadając ani jednego słowa. Zadbajmy o to, abyśmy świadomie kreowały siebie.

Pamiętajmy, że szczęście jest w nas. Budujmy swoją wewnętrzną moc każdego dnia, a nasze życie będzie coraz piękniejsze i pełniejsze.

„Zamiast rozmyślać o tym, by być kimś innym, zacznij być dumny z tego, kim jesteś. Nigdy nie wiesz, kto patrzy na Ciebie marząc, by być Tobą.” Autor nieznany

Uczeń pyta mistrza:

„Mistrzu, ile trzeba czekać na zmiany?”

Mistrz mu odpowiada:

”Jeśli będziesz czekał- to długo”.